Afgelopen zondag was het zo ver. De Enschede Marathon. Al een aantal jaar bezoek ik dit evenement met veel plezier. Soms omdat ik iemand ken die mee doet en soms gewoon voor de sfeer. Maar dit jaar was het anders. Dit jaar deed ik zelf mee. Ik liep de 10 km. Graag neem ik jullie mee in mijn ervaring en geef ik afsluitend wat tips aan hardlopers en aan het publiek.

De voorbereiding

Januari 2016 begon mijn missie. Ik wilde met de Enschede Marathon 10 km lopen. Ik liep op dat moment niet hard. Ook was ik tot dan toe altijd een mooi weer loper, dus warme hardloopkleding had ik ook niet. Ik kon er voor kiezen om naar de sportschool te gaan en daar op de loopband te trainen. Maar iets in mij wilde dat niet. Ik wilde naar buiten! De frisse lucht in! (letterlijk en figuurlijk ;-)).

Ik kocht een thermolegging, een thermoshirt en een hardloopjasje, downloadde de app van Evy en de voorbereiding kon beginnen. De Enschede Marathon zou over vier maanden zijn dus ik downloadde het schema 7,5 km voor beginners. Vol enthousiasme begon ik. Ik genoot echt van het buiten lopen. Ik liep vaak in het Wooldrikspark, lekker tussen het groen en langs de eendjes.

Het leek zo goed te gaan. Totdat ik halverwege januari een blessure aan mijn elleboog kreeg. Ja, ook je armen gebruik je bij het hardlopen ;-). Halverwege februari pakte ik het trainen weer op, maar wel met een stapje terug. Ik bouwde mijn conditie weer op, totdat eind maart de verkoudheid om de hoek kwam kijken. Al met al had ik begin april zo’n 5 à 6 km op de teller staan als maximale afstand. En in de week voor de marathon werd ik weer wat verkouden. Aj!

5 of 10 km

Het is zaterdag, de dag voor de marathon. De dag dat ik echt moest gaan beslissen. Wat te doen? Ik vind het belangrijk om naar mijn lijf te luisteren. Om mezelf niet te overvragen. (Daarom had ik me ook nog niet vooraf ingeschreven.) Aan de andere kant weet ik dat je tijdens een loopevenement zoveel energie van de andere lopers en het publiek krijgt. Daarbij hou ik wel van een uitdaging en ben ik een doorzetter. En niet te vergeten: ik had hier zo naar uitgekeken!

Daar stond ik dan. Voor Saxion. Voel je mijn dilemma? Dit is wat mijn lijf mij vertelde: mijn gevoel zei, ik wil het zo graag. Ik kan dit. Het wordt niet makkelijk, maar ik kan dit! Mijn verstand vroeg, weet je dit zeker? Ik antwoordde: nee, maar ik ga er voor! Die 10 km, kom maar op. En wat is het ergste dat me kan gebeuren. Dat ik het niet haal. Is dat dan erg? Niet echt hè.

Klaar voor de start?

Het is zondagochtend. Ik zet mijn fiets achter de Mediamarkt neer en ik loop via de Van Heekgarage onder het startpunt door. Ik merk dat mijn ademhaling hoog is. Mijn lijf trilt een beetje. Gezonde spanning, zenuwen, stress. De adrenaline stroomt door mijn lijf. Ik probeer mijn ademhaling omlaag te brengen door diep in en goed uit te ademen. Het helpt een klein beetje.

Ik moet nog op zoek naar speldjes voor mijn loopnummer. Op het Van Heekplein word ik gered door Jolijn. Ik speld mijn nummer op en moet dan snel terug naar de start. Ik zet nog gauw de Evy app aan en wat muziek op. Ik hoor dat de eersten al onderweg zijn. “De volgende keer moet ik echt meer op tijd komen!”

De 10 km

En daar ga ik dan! Het startpunt over. Ik loop vrij achteraan. Ik hoor mensen in het publiek zeggen “Dit was het hè?” Het voelt alsof ik als laatste gekozen ben met gym. Alsof ik er eigenlijk niet toe doe. Ik ken deze opmerking van een vriendin van mij, die eerder de halve marathon liep. Ik voelde precies wat zij had beschreven. Ik wilde niet de hele route die opmerking horen, dus ik versnel mijn pas.

Bij de eerste waterpost staan oud-collega’s. Wat leuk! Ik pak een bekertje aan en neem een grote slok. Vervolgens loop ik door de stad. Daar staan mijn eerste supporters en net buiten de stad zie ik de big smile van Tim. Wat fijn! Gedurende de route ben ik steeds blij als ik hem ergens zie opduiken. Ook weet ik dat Eva ergens langs de busbaan op roombeek (dit is iets over de helft) foto’s aan het maken is. Het is fijn om van die focuspunten te hebben.

Want het gaat me niet heel gemakkelijk af. Na zo’n 5 km krijg ik de eerste zijstek. Het is een flinke! Ik ga wandelen en focus op mijn ademhaling. Ik adem diep in door mijn neus en blaas zo ver mogelijk uit door mijn mond. Een man uit het publiek zegt “goed zo, loop je eigen tempo.” Die opmerking had ik net nodig. Wat fijn! Nadat ik even rustig aan heb gedaan, kan ik weer verder. De steek komt later nog twee of drie keer terug, maar door even gas terug te nemen kom ik daar door heen. Ik merk hoe belangrijk het is om naar mijn lijf te luisteren. Wat kan ik er maximaal uithalen en wanneer moet ik even een stapje terug doen? Ik voel het aan en anticipeer.

Finish!!

Wanneer ik de Boulevard op loop begint het gevoel. “Yes! Ik heb het gehaald. De finish is in zicht!” Ik maak mijn stappen nog iets groter. Als ik dichterbij komt zie ik 1:15 op de klok staan. Ook al is het mijn brutotijd, ik ben super trots! Wat een overwinning. I did it!!

Na de finish is er nog een heel groot stuk om uit te wandelen. Dat is maar goed ook. Ik voel me wat licht in m’n hoofd. Ik heb het gevoel dat er meer zuurstof in mijn benen zit dan in m’n koppie. Ik focus mij opnieuw op mijn ademhaling. Zo diep mogelijk in. Hier met die zuurstof! Het helpt. Langzaam aan kan ik me weer focussen op de buitenwereld. Wat een mensenmassa. En wat gaaf om hier aan mee te doen! Ik ben moe, maar meer dan voldaan. Ik ben trots!

Tips voor lopers

1. Zorg voor een goede voorbereiding!
2. Deins niet terug voor een (haalbare) uitdaging.
3. Blijf tijdens het lopen in contact met je lijf.
4. Het is oké om gas terug te nemen.
5. Geniet van de energie van de andere lopers en het publiek.

Tips voor publiek

1. Moedig iedereen aan. Het is zo fijn om support te krijgen. Ook van mensen die je niet kent.
2. Geef lopers voorrang en houdt het parcours vrij. Het lijkt zo vanzelfsprekend.
3. Zeg alsjeblieft nooit meer “Dit was het hè”. Ik snap best dat je na het kijken zin hebt in een kop koffie of een biertje, maar juist de mensen achteraan hebben jullie support het hardst nodig!
4. Laat je inspireren om ook aan zo’n evenement mee te doen. Want kijken is leuk, maar mee doen is helemaal te gek!

Of ik spierpijn heb? Jazeker. En wil je weten wat mijn nettotijd was? 1:08:43. Wat denk jij, volgend jaar onder het uur? En doe jij dan ook mee?